Punthuizen, Stroothuizen en Beuninger Achterveld

Het heidelandschap van het Beuninger Achterveld en Denekamper Veld was zeer uitgestrekt. Stroothuizen, Punthuizen en Strengeveld maakten daar deel van uit. Eind jaren vijftig van de 20e eeuw zijn percelen ontgonnen en zijn er nieuwe boerderijen geplaatst. De natuur raakte versnipperd. Om van Punthuizen, Stroothuizen en Beuninger Achterveld weer één robuust geheel te maken, worden stukken landbouwgrond weer natuur.

Vroeger liepen er slenken door dit grote gebied, maar door de ontginningen zijn deze grotendeels verdwenen. Slenken zijn ondiepe laagten in het land die zijn ontstaan uit de vlechtende loop van de oer-Dinkel. Er zijn inrichtingsmaatregelen uitgevoerd om de slenkenstructuur te herstellen. Dit is gunstig voor herstel van het blauwgrasland en de heide. De oorspronkelijke hoge delen (dekzandruggen- en koppen) en lage delen (slenken) in het landschap worden hersteld zodat voedselarm grondwater dankzij verschillende leemlagen en hoogteverschillen gemakkelijk aan de oppervlakte kan komen. Daardoor kunnen er zeldzame planten en dieren leven. Het oorspronkelijke halfopen glooiend heidelandschap wordt weer zichtbaar.

• Voor de natte natuur loopt het water te snel weg. Daarom zijn sloten en greppels verondiept of gedempt en wordt drainage verwijderd. De grondwaterstand wordt hoger en kwetsbare planten en dieren, zoals de spaanse ruiter van het blauwgrasland, dagvlinders en broedvogels, krijgen weer een betere leefomgeving. Op een aantal plekken zijn sloten en greppels gedeeltelijk gedempt. Deze hebben nog een afvoerende functie voor oppervlakkig water.
• Er zijn een aantal bomkraters gedicht. De bomkraters veroorzaakten een verlaging van het grondwater in het natuurgebied en zijn daarom ondieper gemaakt. Met respect voor de cultuurhistorische waarde blijven ze herkenbaar in het landschap.

De kwetsbare planten in Punthuizen, Stroothuizen en Beuninger Achterveld groeien op een voedselarme bodem. Voedselrijke grond halen we deels weg (plaggen) en we gaan percelen verschralen. Zo krijgen heide en het blauwgrasland kans om te herstellen. Kenmerkende plantensoorten van heide en blauwgrasland zijn klokjesgentiaan, beenbreek en orchissoorten.

Door het verwijderen van opslag van houtige gewassen ontstaat meer ruimte voor de vogels van het heidelandschap, zoals roodborsttapuit, boomleeuwerik en nachtzwaluw. Aan de randen van het gebied laten we het heideveld geleidelijk overlopen naar de boskernen. Deze bosjes zijn rijk aan kleine zangvogels. Zo ontstaat er ruimte voor de karakteristieke broed- en trekvogels van de halfopen heide en de heibossen.

Er is veel persoonlijk contact met grondeigenaren over werkzaamheden op en/of nabij hun gronden. Daarnaast worden belangstellenden geïnformeerd via nieuwsbrieven en bijeenkomsten.